Sla inhoud over

INLEIDING

De jury bezocht de geaccrediteerde kunstacademies, die een aparte richting fotografie hebben. Dit waren de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag, Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost, AKI Enschede, Gerrit Rietveld Academie Amsterdam en de HKU Utrecht.

WINNAAR 2011
Raoul de Lange

GENOMINEES 2011
Pieter van den Boogert (KABK)
Guus Kaandorp (KABK)
Sanne Kabalt (HKU)
Raoul de Lange (KABK)
Lotte Reimann (Rietveld)

JURY 2011
Kim Knoppers
Colette Olof
Koen Hauser
Download het juryrapport.

SAMENVATTING VAN HET JURYRAPPORT

PIETER VAN DE BOOGERT (KABK)

What We Wear
Het werk van Pieter kan jullie nauwelijks zijn ontgaan. Na de eindexamententoonstelling bijvoorbeeld al direct opgepikt door Vrij Nederland. Dit is niet verwonderlijk. Het omvangrijke project What We Wear kenmerkt zich door een grondige aanpak, zit goed in elkaar en is van een professionaliteit die je niet vaak tegenkomt bij mensen die net afstuderen. In What We Wear volgt Pieter de cyclus van onze kleding die in Azië wordt geproduceerd, in Europa op de markt wordt gebracht en uiteindelijk in Afrika als tweedehands kleding terechtkomt. Met zijn project drukt Van den Boogert ons -we dragen allemaal kleding- met onze neus op de feiten: onze luxe staat niet los van de armoedige omstandigheden in de rest van de wereld. Naast de kwaliteit van de foto’s waardeert de jury de vernieuwende vorm waarin het project is gegoten. Een boek als leperello waardoor de voortgang van het verhaal wordt benadrukt. De samenwerking met grafisch ontwerper Teun van der Heijden mag daarom niet onbenoemd blijven.

GUUS KAANDORP (KABK)

I am not Young Enough to Know Everything
Zijn project I am not Young Enough to Know Everything bestaat uit een verzameling van 12 boekjes die ook te presenteren is als een tentoonstelling in lijsten aan de muur. De boekjes lopen uiteen van een verzamelingen pretentieloze foto’s van grote tenen (waarschijnlijk die van Guus zelf), nooduitgangen op de ring A10, De Isle of Mann en Fiat Panda’s tot een enkel beeld van papegaaien in een boom. Voor elk boekje is een vorm gekozen die optimaal bij de foto’s past. Er zit geen dwingend verhaal in de boekjes en ze hebben onderling niets met elkaar te maken. In de boekjes gaan de foto’s samen met een beschrijvende tekst van het onderwerp. Het lijkt er op of Guus grip poogt te krijgen op de wereld door haar als een visuele encyclopedie te ordenen. Wellicht is hij geïnspireerd door de schrijver Geoge Perecs die net als hij geen lineaire verhalen vertelt maar experimenteert met vorm en veel over laat aan de lezer. Guus geeft de kijker de mogelijkheid de boekjes en de foto’s kriskras te lezen en eigen verbanden te leggen.

SANNE KABALT (HKU)

Dissimilitude
In haar project Dissimilitude portretteerde Sanna Kabalt in zwart-wit twee jonge vrouwen over een langere periode. De presentatie van Sanne Kabalt was eenvoudig maar zeer prachtig. In een afgesloten ruimte kwamen de portretten als dia’s in een rustig maar uitgebalanceerd ritme voorbij. Soms zag je er drie, soms een. Soms waren het drie foto’s van dezelfde vrouw, soms kon je ze onderling vergelijken. Het werk laat zien hoe dezelfde persoon zo anders kan zijn en hoe verschillende vrouwen zo op elkaar kunnen lijken. Het werk gaat daarmee ook over het verstrijken van tijd. Het is daarnaast ook een onderzoek naar het genre van de portretfotografie. De jury hecht er waarde aan te benadrukken dat het werk beter tot zijn recht komt als diashow dan als boek.

RAOUL DE LANGE (KABK)

Mug Shots
Als je de eindexamententoonstelling op de KABK hebt bezocht, kan Mug Shots je niet ontgaan zijn. Een beetje knullig ingerichte souvenirswinkel leek het, met producten waarop een abstract pixelpatroon terugkeerde. T-shirts, flyers, wijnflessen en bekers zijn allemaal bedrukt met dat mysterieuze patroon. Op de muur datzelfde pixelpatroon, groot geprojecteerd. En een grote rode knop die, als je er op drukte, het geheim prijs gaf. De pixelpatronen blijken een vertaling te zijn van de meest gruwelijke foto’s van de slachtoffers van de Arabische lente. Deze foto’s krijgen we in de conventionele media nauwelijks te zien. Vorige week was een uitzondering. Pagina groot was de foto van een ernstig gewonde Khadaffi. Meteen laaide de discussie weer op: kunnen wij hier wel mee geconfronteerd worden of willen wij al het geweld uit ons dagelijks bestaan wegfilteren? Dit is de essentie van het project van Raoul. Hij zoekt met zijn werk naar een nieuwe manier om deze gruwelijke beelden weer onderdeel te laten zijn van ons dagelijks leven.

LOTTE REIMANN (RIETVELD)

Guffaw
Lotte studeerde af met haar boek Guffaw waarin haar foto’s gecombineerd worden met tekst. Ook in haar tentoonstelling is de tekst geïntegreerd en een visueel aantrekkelijk onderdeel van het werk als geheel. De stijl doet een beetje denken aan een seventies fotoroman maar gaat emotioneel veel verder. Haar directe, soms bijna rauwe beeldtaal levert een verhaal op waarop je de vinger niet helemaal kan leggen en waarvan je ook niet zeker weet of je het wel wilt lezen. Het gaat om de uitdrukken van een innerlijke wereld die te maken heeft met herinneringen uit de jeugd.