Inleiding
De jury van 2005 bezocht de eindexamententoonstellingen van de kunstacademies.
WINNAAR 2005
Wytske van Keulen
Linda Maria Birbeck – eervolle vermelding
GENOMINEERDEN 2005
Christina Meldgaard (Rietveld)
Veronica Spierenburg (Rietveld)
Vincent Zedelius (Rietveld)
Danielle van Ark (KABK)
Klaartje Esch (AKI)
Paul Versteeg (St. Joost)
Kim Boske (KABK)
Linda Maria Birbeck (HKU)
Wytske van Keulen (St. Joost)
JURY 2005
Miriam Bestebreurtje
Kim Bouvy
Ron Mandos
Download het juryrapport.
SAMENVATTING VAN HET JURYRAPPORT
Christina Meldgaard
Christina Meldgaard maakte een serie zwart wit portretten van een (vermoedelijke) vader en zoon. Met kleine variaties in de interactie tussen de figuren weet zij een grote spanning op te bouwen die niet alleen vragen opwerpt over de relatie tussen de figuren, maar ook over het genre van het portret binnen de fotografie en de gebruikte technieken. Het bijzonder geconcentreerde onderzoek, de moed om het onderwerp klein te houden en de doordachte presentatie maakte indruk. Het laat de geest van de beschouwer op de vrije loop.
Veronica Spierenburg
Veronica Spierenburg deed een viertal beeldonderzoeken met fotografie en video. Perspectief en perceptie staan in het middelpunt waarbij zij zinnelijke ervaringen voegt bij een vervreemdende beeldtechniek, om de kijker uit te dagen. Ze zoekt een spanningsveld op tussen het stilstaande, fotografische en het bewegende beeld. Hoewel de sferen en verhalen die opgeroepen worden soms cryptisch zijn, is de wijze waarop het onderzoek gedaan wordt en de zeer uiteenlopend beeldvoering bewonderenswaardig.
Vincent Zedelius
Vincent Zedelius maakte twee series over een dorp dat om economische redenen verplaatst werd. In de eerste serie is te zien dat de huizen al afgebroken zijn, maar dat de tuinen nog wel bestaan. Het blijkt dat de oude bewoners hun tuinen nog steeds onderhouden. De tweede serie gaat over de verlaten huizen zelf en hoe indringers ermee omgaan.
Vincent heeft oog voor waar de emotie van het gebeurde zich nou werkelijk tastbaar manifesteert, maar de kracht van het werk is niet afhankelijke van het inhoudelijke beginpunt, het is van een dermate beeldende kwaliteit, dat het zowel als serie als een opzichzelfstaand beeld de kijker naar binnen zuigt.
Danielle van Ark
Danielle van Ark gebruikte vrij conventionele fotografie om een ‘ons kent ons’ gevoel over te brengen. Zij maakte een serie over de kunstwereld in New York, over de galeristen, het publiek, de obers tijdens de opulente openingen en de serieuze verzamelaars. Uit de serie stelde zij een boek samen dat de kijker een goed inzicht in deze wereld geeft, maar hem tegelijk ook een beetje voyeuristisch laat genieten. De galerie werkt als een typologisch decor, waarbinnen Van Ark zich concentreerde op de variaties van menselijke gedragingen binnen dit decor. Zij refereert daarbij aan grote voorgangers binnen zowel de fotografie als de schilderkunst. Niet alleen wist Danielle op de juiste plaats te zijn, zij heeft ook een bijzonder goed oog voor wat een gebeurtenis speciaal en een beetje absurd maakt.
Klaartje Esch
Klaartje Esch maakte gebruik van een zeer fotografisch stijlmiddel. Zij maakte nachtopnamen van industriële landschappen. Daarbij liet zij zich niet helemaal door de vervreemdende lichteffecten verleiden maar bleef een strakke compositie voeren. Wat vooral indruk maakte waren de goed gekozen techniek, de formaten en de presentatie.
Paul Versteeg
Paul Versteeg volgde een veearts bij zijn werk en laat zien hoe afstandelijke onze houding ten opzichte van dieren is geworden. Naast de vaak schokkende beelden van de praktijk van de veearts zet hij beelden die onze irreële hang naar romantiek, als het over het boerenleven gaat, verduidelijken. Paul’s beeldvoering en techniek zijn erg zeker en daardoor weet hij een complex onderwerp met overtuiging over te brengen.
Kim Boske
Kim Boske heeft een fascinatie voor het verstrijken van tijd. Zij kiest voor haar serie bloemstillevens en interieuropnames als opnamelocatie een hotel, een plek waar tijd altijd precies gemeten wordt. Vervolgens maakte zij gedurende de hele dag met steeds veranderend licht, opnames van de stillevens, die zij later tot het uiteindelijke beeld samenvoegt. Het resultaat is een diepe verstilling en een spookachtig licht. De bijzondere werkwijze en de gegronde kennis van haar schilderkundige voorbeelden maakte op ons indruk.
Linda Maria Birbeck
Zij maakte twee series: Portretten van meisjes op de achterbank van auto’s bij een Amerikaanse auto-tref. Maar vooral ook een heel intiem portret van een jong stel dat door omstandigheden aan de onderkant van de samenleving terecht komt. Ondanks vele moeilijke en dramatische momenten blijkt de liefde van het stel bestendig. Linda Maria leeft intiem mee met de twee protagonisten en gunt daarmee de kijker een uniek inzicht in het leven van twee bijzondere jonge mensen.
Behalve dat het heel bijzonder is om als jonge kunstenaar een dergelijk verhaal van zo dicht bij te mogen en kunnen volgen, is het vooral de verteltrant van Linda Maria die voor ons de doorslag geeft. Zij geeft zich met hart en ziel aan het verhaal, maar weet toch voldoende distantie te behouden om de kijker zelf zijn mening te laten vormen, zonder opdringerig te fotograferen en weer te geven. Daarbij getuigt het werk ook van een vergaand bewustzijn over dit specifieke thema in de fotografie en de bijbehorende valkuilen van het exotisme en het sentiment. Een bijzonder volwassen werk dat veel indruk maakte.
Wytske van Keulen
Wytske van Keulen maakte een fotoboek over een Nederlandse familie die in de jaren zestig naar de Franse Pyreneeën verhuisde en daar geworteld raakte. In deze dunbevolkte streek is de aanwezigheid van de Hollanders opvallend en hun levensloop boeiend. Van Keulen vertelt het verhaal met inlevingsvermogen en begrip. Maar daarbovenuit is haar gebruik van fotografie meer dan documentair. Met zekere hand verweeft zij vertellende fotografie met autonome beelden die iets toevoegen aan het verhaal: gevoel, sfeer en verbeelding. Portretten van individuen en groepssituaties worden afgewisseld met prachtige arcadische landschappen, appellerend aan de geprojecteerde dromen van mening Noordeuropeaan over een eenvoudig bestaan in Frankrijk. Trefzeker bewandelt ze de lijn tussen deze romatisering en de ontnuchterende werkelijkheid van mensen die deze droom daadwerkelijk vervolgd hebben.
De zorgvuldige montage in het boek laat deze twee polen afwisselend aan het woord, als een goed gecomponeerd muziekstuk, dat overeind kon blijven in de kakofonische presentatie er omheen. Het boek is voor een breed publiek in al zijn zorgvuldigheid en verhalende, beeldende en technische kwaliteiten, onweerstaanbaar.